स्मरशील राधा स्मरशील यमुना
स्मरशील गोकुळ सारे
स्मरेल का पण कुरूप गवळण
तुज ही जगदीशा रे ?
रास रंगता नदीकिनारी
उभी राहिले मी अंधारी
न कळत तुजला तव अधरावर
झाले मी मुरली रे !
ऐन दुपारी जमीन जळता
तू डोहावर शिणून येता
कालिंदीच्या जळात मिळुनी
धुतले पाय तुझे रे.
सांजकाल कधी टळून गेला
तरी न माधव परतुनि आला
किरण दिव्याचा होऊनिया मी
जळत पथी बसले रे !
मथुरेच्या त्या राजघरातुन
कुंजवनी परतता तुझे मन
उपहसास्तव तरी कधी तू
आठव करशिल का रे ?
No comments:
Post a Comment