पुनव

आज कार्तिकी पुनवेवरती
श्वेतकमल तव समीपतेचे
फ़ुलले आहे
कलहंसापरि हास्य रेशमी
संगमरवरी या स्तंभावर
बसले आहे.

अवकाशातील निळ्या रुपेरी
कळीकळीवर
आर्त तुझ्या द्रृष्टीतिल पडले
आहे दहिवर.

मंदोत्कट वाऱ्याने लहरत
अशब्द हो.उनि अवघडलेली
झाडे हलती
त्या पर्णांतुनि तव शब्दांपरि
पराग काही चंद्रफ़ुलांचे
खाली गळती.

तुझेपणाचे रुप दावण्या
दूरपणातुन
आज जाहले विलग चांदणे
चंद्रापासून.