पाऊलचिन्हे

परमेश्वर नाही, घोकत मन मम बसले ।
मी एक रात्री, त्या नक्षत्रांना पुसले ॥
परी तुम्ही चिरंतन विश्वातील प्रवासी ।
का चरण केधवा तुम्हास त्याचे दिसले ॥ १ ॥

स्मित करून म्हणल्या मला चांदण्या काही ।
तो नित्य प्रवासी फिरत सदोदित राही ॥
उठतात तमावर त्याची पाऊलचिन्हे ।
त्यांनाच पुससी तू, आहे तो की नाही ॥ २ ॥